Homoseksualizm

Czytanie tego tekstu zajmuje: 5 min.

Orientacja seksualna - to zmysłowe przyciąganie osoby do innych osób określonej płci.

17 czerwca 2011 Rada ONZ ds. Praw Człowieka przyjęła rezolucję zakazującą, która dyskryminuje mniejszości seksualne, to znaczy dyskryminuje ich ze względu na orientację seksualną. Planuje się utworzenie specjalnego organu, który będzie zapewniać prawa mniejszości seksualnych na całym świecie. Zostaje jedynie zrozumieć, dlaczego przyjęcie tej uchwały odbyło się tylko w 21 wieku. I dlaczego rozwój naszego społeczeństwa tworzy się w taki sposób, że w takich rezolucjach jest poważna potrzeba.

Homoseksualizm - miłość między mężczyznami

Pojęcia "homoseksualizm" i "homoseksualność" zostały wprowadzone w korzystanie przez austriackiego pisarza Karla Marii Kertbeni. To pojęcie oznacza pociąg seksualny do osób tej samej płci, a także stosunek płciowy między nimi.

Jednak homoseksualizm jako zjawisko pojawiło się w czasach starożytnych. Niektóre, z najwcześniejszych dowodów istnienia homoseksualizmu na piśmie, odnoszą się do archaicznego okresu. To jest prawodawstwo ateńskich reformatorów Solona, Dragona i innych, skierowane przeciwko homoseksualizmowi. Należy zauważyć, że w innych częściach Grecji (Boeotia) w tym samym czasie związków homoseksualnych uznawano przez prawo. Być może homoseksualizm w starożytnej Grecji pojawił się jeszcze w okresie kreteńsko-mykeńskim. Na to mogą wskazywać mity, w których występuje jak homoseksualizm, tak i biseksualizm, na przykład, upodobanie bogów do młodych mężczyzn (Apollo, Zeus, itp.). 

Pomimo faktu, że niektóre ateńskie ustawy wciąż starały się chronić chłopców od mężczyzn, homoseksualizm w greckim społeczeństwie był  rozpowszechniony. Cyceron pisał: "U Greków było hańbą dla młodych ludzi, jeśli nie mieli kochanków". Chociaż, dla sprawiedliwości, należy zauważyć, że niektórzy naukowcy uważają, że ta miłość była platońskiej natury. Ważny jest także fakt, że w starożytnej Grecji, starsze mężczyźni, którzy mieli kontakt z młodymi ludźmi, mieli również zupełnie normalne rodziny, żon i dzieci, to znaczy, że nie byli gejami w ścisłym znaczeniu tego słowa. 

Miłość lesbijska - miłość seks między kobietami

Homoseksualizm – to także miłość jednopłciowa między kobietami. Miłość lesbijska miała nazwę safizm, w imieniu greckiej poetki, która chwaliła miłość między kobietami.  

Z rozprzestrzenianiem głównych religii monoteistycznych homoseksualizm, potępiony nimi, odszedł w zapomnienie i zniknął jako zjawisko masowe. Jednak mimo potępienie kościołem, homoseksualizm pozostał i wszedł do ukrytego etapu. To właśnie kościół i był w średniowieczu wylęgarnią homoseksualizmu. Zwłaszcza, gdy mówić o renesansie, kiedy we Włochach była swego rodzaju rewolucja seksualna. 

Najcięższe przepisy prawa przeciwko homoseksualizmu były w katolickiej Hiszpanii, ze względu na ten fakt, że w czasie arabskiego panowania w Hiszpanii, homoseksualizm był uważany za zwykle zjawisko. Tego powodu w Hiszpanii, gorliwej obrońcy katolicyzmu, homoseksualizm był postrzegany jako wpływ nieprzyjacielskiej religii - Islamu. Karą za stosunki jednopłciowe stała śmierć. Rzymski Papież Paweł IV palił homoseksualistów na stosach. 

Jeżeli we wczesnym średniowieczu, homoseksualizm był uważany za przestępstwo religijne, to  pod koniec średniowiecza - jako wykroczenie prawne. Negatywny stosunek do miłości jednopłciowej został utrzymany aż do Rewolucji Francuskiej w 1789 roku, kiedy rewolucjoniści oświadczyli, że człowiek ma prawo robić co chce. Wszystkie prawa, które karają homoseksualizm, zostały anulowane. Jednak jeszcze w XIX wieku, homoseksualistów nadal palili na stosach. --- 

Pruski elektor Fryderyk również starał się złagodzić prawo w stosunku do homoseksualistów. W Prusach nie udało się zalegalizować homoseksualizm, jak we Francji, jednak Fryderyku udało się zamienić karę śmierci szeregiem sankcji, w finale których było wygnanie. 

W XIX wieku, zjawisko homoseksualizmu zaczynają studiować takie nauki jak socjologia i psychologia. Naukowcy stwierdzili, że wielu homoseksualistów są takimi od urodzenia. Do tego czasu, odnosi się pojawienie pierwszych bojowników o prawa gejów i lesbijek, takich jak dziennikarz Carl Henrik Ulrik.

Jednak poprawa sytuacji mniejszości seksualnych była tymczasowa, i nie we wszystkich krajach. Na przykład w XX wieku w ZSRR, homoseksualizm reprezentuje się jako zło, które zagraża całego systemu. Sołżenicyn pisze, że co roku od 1934 do 1980 roku w ZSRR potępiono tysiące gejów. Kobiety były wysyłane do psychiatrów. Reżim nazistowski prześladował homoseksualistów, tak jak komunistów, Żydów i Cyganów.

Liberalizacja społeczeństwa rozpoczęła się w drugiej połowie XX wieku. Pod koniec lat 60-tych wiele krajów europejskich już odwołało kryminalizację homoseksualizmu. Jednak dopiero w 1991 r. Światowa Organizacja Zdrowia usunęła homoseksualizm z listy zaburzeń psychicznych.  

I wtedy, w końcu, odbyło się przyjęcie długo oczekiwanej rezolucji. Co jeszcze powstrzymuje ludzi tradycyjnej orientacji seksualnej tolerować przedstawicielom mniejszości seksualnych? Co robi zazwyczaj normalnych ludzi agresywnymi? Może to samo, co w latach 30-ych pozwoliło nazistom podsycać nienawiść na podstawie różnic rasowych? Może w końcu powinniśmy wyciągnąć wnioski z historii i uznać prawo każdego do własnych przekonań, preferencji i prawo każdego do życia własnym życiem tak, jak mu pasuje to robić?